امروزه از هر دانشآموز در کلاس انتظار میرود که ساکت، خوشرفتار و مۆدب باشد. به نظر نمیرسد در چنین محیطی شور و هیجان لازمه یادگیری وجود داشته باشد. (اگرچه بسیاری از معلمان شیوههایی را برای ایجاد سرگرمی و انرژی در کلاس به کار میبرند تا دانشآموزان بسیاری از این انرژی روحیه گرفته و به کار ادامه دهند.)
آیا جو و حال و هوای مدرسه مهم است؟ آیا رابطهای بین جو و محیط مدرسه با موفقیت تحصیلی دانشآموزان وجود دارد؟ ممکن است این سوالات به نظر پاسخهای بسیار بدیهی داشته باشند اما واقعیت این است که هنوز در بسیاری از نظامهای آموزشی و در ذهن اکثریت آموزشگران و والدین این باور وجود دارد که مدرسه تنها جای درس خواندن است و بس؛ و هر تلاشی برای تغییر حال و هوای مدرسه منجر به حواسپرتی و دور شدن از کارکرد اصلی آموزش و پرورش است.
محلی که برای طراحی مدرسه و احداث آن در نظر گرفته می شود باید ضمن نزدیک بودن به مسیر وسایل نقلیه عمومی، ازکارخانجات، خطوط راه آهن و شاهراهها، بیمارستان، گورستان، کشتارگاه، دامداری، مرغداری، دباغ خانه، محل انباشتن زباله و کود، مراکز پر سر و صدا و پر رفت و آمد و سایر مراکزی که به نحوی ممکن است ایجاد مزاحمت، دود، بو، گرد و غبار و سر و صدا نماید، دور باشد.
رئیسجمهور همزمان با آغاز سال تحصیلی ۹۹-۹۸ در پرسش مهر امسال از دانشآموزان خواست تا نظر خود را درباره محیط مدرسه مطرح کنند و بگویند که دولت، معلمان و خانوادهها برای دلپذیرتر و شادتر شدن محیط مدارس چه کاری باید انجام دهند.